Oceniamy

Riitta Kassmeyer

Zawsze denerwowało mnie, jak bohaterowie opowiadań wyjeżdżali za granicę (głównie do Niemiec z racji TH), władali pięcioma językami biegle...
Nie wymagam od autorów, żeby znali cały świat. Jednak jeśli ktoś bierze się za opowiadanie, którego akcja dzieję się w jakimś kraju/mieście, to wypadałoby chociaż, żeby sobie poczytał coś o nim w Wikipedii. Dzisiaj można nawet w Street View po ulicach chodzić... a ludzie nadal wypisują takie banialuki... Kiedyś jakaś dziewczyna twierdziła, że na piechotę można z Detroit dojść do lotniska w Chicago, czy coś w tym stylu Smile

Poza tym niektórzy autorzy czasami piszą dialogi w innym języku (bo akcja dzieje się np. w Anglii) i robią w nich potworne błędy, a jak zwrócisz im uwagę, to zaczynają się naloty dywanowe: ja mam angielski w gimnazjum trzy razy w tygodniu i za rok będę pisać próbne FCE, a ty żadnego języka nie znasz, a jak ci się nie podoba moje opowiadanie, to...
Z resztą wiecie, co mam na myśli.

Kot

Ja osobiście nie rozumiem czemu ludzie tak straszliwie się boją umieszczać akcję w Polsce. Przecież o wiele łatwiej pisać o znanym miejscu.

Silva

"Moda" na umieszczanie akcji zagranicą wydaje mi się, że podyktowana jest albo przez utarty schemat opowiadania (prawda: polska dziewczyna przeprowadza się do Niemiec i tam, o jej!, zamieszkuje w sąsiedztwie chłopaków z TH), albo dziwacznym trendem zapoczątkowanym przez niedzielne filmy dla nastolatek, albo autor pisze ficka, albo po prostu lękiem, że ktoś może rozpoznać autora... w zasadzie to nie wiem ^^'.

Moje opowiadanka zawsze dzieją się w moim mieście, jednak moje miasto to dziura przeokropna i nigdy nie używam nazw własnych i czasem nawet przekształcam osiedla wedle mojego widzimisię - stąd myślę, że w moim ostatnim przypuszczeniu coś jest. No ale jak ktoś mieszka w Warszawie, to dlaczego nie? Co jest takiego w Chicago czego nie ma w Warszawie? Nie odpowiadać - pytanie retoryczne Razz

Hm, a może autorzy uważają, że jeśli zdarzy im się coś pokręcić w polskich realiach to będzie dużo większa "wtopa" niż gdy pokręcą w obcych?

Scatty Rikki

Cóż, ja zwykle bardzo wypominam jakieś abstrakcje (np. Mount Everest leży w Alasce). Po co pisać o czymś, o czym się nie ma pojęcia?
Cóż, akurat moje najnowsze opowiadanie dzieje się za granicą. Jednak jest to spowodowane tematyką.

Riitta Kassmeyer

Wiekszosc opowiesci na blogach to FF z udzialem zagranicznych bohaterow. Sila rzeczy bohaterki tych opowiadan musza jakos na nich natrafic...
Dziwie sie, ze tak niewiele opowiadan rozgrywa sie w naszej zwyklej polskiej rzeczywistosci. Przeciez u nas tez sa szkoly i tez sa "luksusowe butiki, w ktorych mozna kupic odlotowe szpilki Prady", wiec skoro nawet jakas autorka na upartego chce imitowac Plotkare, moglaby akce osadzic w Warszawie. Z drugiej strony nie powinnam wymagac ineligencji od osob piszacych imitacje Plotkary Smile

Malo tez jest opowiadan (i wlasciwie tez ksiazek) dziejacych sie w bardziej egzotycznych miejscach, jak chocby Rosja, Indie, Chiny. Nawet to, co dociera z literatury - z Chinskiej drukuja u nas tylko jakies rzekomo skandalizujace pamietniki o seksie... Troche szkoda.

Ponieważ ja osobiście zawsze piszę opowiadania realne, opisuję też realne miejsca. Często, kiedy jestem gdzieś na wakacjach, specjalnie robię dużo zdjęć ulic, szyldów sklepowych itd. które potem staram się ulokować na mapie - i zawsze szukam miejsc, w których mogłaby się odgrywać akcja. Często jakieś dziwne i niespotykane miejsca, czy widoki są dla mnie inspiracją. Idę i myślę sobie: O! Tutaj X. mógły robić to i tamto...
A od czasów Street View sprawa jest w ogóle sto razy prostsza.

Green Groenn

Co do umieszczania akcji za granicą... mnie osobiście to nie denerwuje, póki nie dowiaduję się, że w Anglii płaci się złotówkami, a w USA dzieci uczą się w szkole polskiego. Sama czasem umieszczam akcję poza Polską, na ogół wybierając Irlandię/Szkocję/Anglię - zwykle wtedy jak mi potrzebna w opowiadaniu magia. Obyczajóweki wolę osadzać w Polsce.

Z kolei znacznie bardziej mnie denerwuje, kiedy ktoś pisze opowiadanie z akcją w Polsce, tyle, że w jakiejś dziwnej Polsce, której realia bardziej przypominają te znane nam z amerykańskich filmów niż te, która znam osobiście. Po prostu padam jak słyszę, że jakieś zwykłe liceum pełne jest plastikowych, różowych lalek, władzę sprawują cheerleaderki i chłopaki z drużyny oraz tym podobne.

Ferhora

Wydaje mi się, że ludzie umieszczający akcje za granicą paradoksalnie idą na łatwiznę. Ponieważ jak akcja miałaby się dziać w Polsce to trzeba wszystko wziąć pod uwagę: prawo, warunki, pogodę, obyczaje itp, itd. Niby wszyscy to znamy, ale jak przychodzi co do czego, to okazuje się, że mamy wielkie braki. Poza tym dużo łatwiej jest umieścić akcje w np Ameryce, bo tam w sumie wszystko wolno, ludzie mają inna mentalność i właściwie wszystko można wcisnąć. Oczywiście, jeżeli autor robi jakieś kardynalne błędy chodząc na spacer z Nowego Jorku do Waszyngtonu to trzeba tępić, ale większość rzeczy jest nie do wychwycenia przez przeciętnego czytelnika i dlatego akcja dzieje się za granicą.

Huma

Sądzę, że w znacznej części bierze się to też z dziwnego kultu tego co zagraniczne, głównie pochodzące z zachodu, który siedzi w naszej podświadomości jeszcze od czasów komunistycznych. Wtedy w Polsce była "bida z nędzą" a Zachód był "cool". I mimo tego, że się do tego zachodu już w znacznym stopniu upodobniliśmy, nadal to dziwne przeświadczenie w nas tkwi. I dotyczy to wszelkich sfer naszego życia. Stąd też sądzę, że może tutaj tkwi klucz do rozwiązania zagadki "dlaczego opowiadania są umieszczane za granicą". Jak zauważyłyście powyżej to "za granicą" dotyczy w głównej mierze krajów zachodnich (Niemcy, Anglia, USA). Opowiadania umiejscowione na wschodzie to prawdziwa rzadkość (sam spotkałem się z jednym takim tylko).

Riitta Kassmeyer

Myślę, że to też po części wina książek. Młodzież czyta głównie amerykańskie powieści dla nastolatek i czerpie z nich wzorce. Kto w Polsce pisze dla młodzieży? Ewa Nowak i Musierowicz. Ale one piszą o problemach, a nie o najnowszej kolekcji butów, więc większość nastolatek to nudzi.
Poza tym Ameryka (ogólnie zachodnie kraje, ale USA przede wszystkim) to marzenie wielu ludzi: pojechać tam, zobaczyć.

I zgadzam się, że wiele osób idzie sobie na łatwiznę, bo nie zna nawet własnego otoczenia.
A niektórzy lubią szpanować. Byli dwa dni u cioci prababci pod Berlinem i już myślą, że znają Niemcy, jak własną kieszeń.

Kot

I chyba jeszcze to przekonania, że u nas to nudy i nic się kompletnie nie dzieje. Ale w takiej Ameryce to...
A ja bym tak chętnie przeczytała jakieś opowiadania, które dzieje się na Syberii, albo w Japonii...

Riitta Kassmeyer

Jedno z moich pierwszych opowiadanń działo się na Syberii. W małej fikcyjnej wsi Dupsburg (Boże, ale zabawna nazwa) nieopodal Workuty (zainspirował mnie artykuł z gazety o tejże miejscowości). Głównym wątkiem powieści było porwanie premiera RP Jerzego Buzka przez warszawską grupę sabotażową pod przewodnictwem Waldemara (tu wstaw jakieś niezwykle dowcipne nazwisko w stylu Paćkowski). To były czasy no... że ja tego nie zachowałam...

Isamar

Ekhm... Ponieważ przy przenoszeniu część postów zaginęła w akcji, pozwolę sobie zamieścić poniżej ich treść w formie cytatu.

Speedway Maestrina

Denerwuje mnie, denerwuje osadzanie akcji za granicą bez wyraźnego powodu. To znaczy, tylko dlatego, bo autorowi się wydaje, że tak jest "fajnie", "szpanersko" i w ogóle, a nie ma pojęcia o realiach. I wychodzi, że Niemcy podśpiewują "do zakochania jeden krok" (autentyk! ^^'), a Amerykanie gadają o kolejkach jak za PRL-u. No, i nie wspominając o tym, co An wytknęła autorce w ocenie "Tańczącej w deszczu" - czyli podróże z Nowego Orleanu do Forks.

I tak jak uwielbiam historie, których akcja dzieje się za granicą (byle nie w USA, bo to mi się znudziło), tak za nieznajomość realiów gryźć będę. A będę, bo wiem, że dla chcącego nic trudnego. Sama piszę dużo tworów, których akcja z różnych przyczyn dziać się w Polsce nie może i za każdym razem przerabiam ten sam schemat - wikipedia, godziny w bibliotece, kupowane za ciężkie pieniądze przewodniki... Nic dziwnego, że pójście na łatwiznę mnie wkurza.

Kot

Pewnie, bardzo chętnie. Próbowałam panny pióra i jest ono całkiem niezłe. W ogóle to witać serdecznie.

Nadia

Ja tylko raz umieściłam akcję opowiadania za granicą - kiedy pisałam ff potterowski, chociaż akcja i tak zaczynała się w Warszawie. Później była fantasryka i tzw "własny" świat, później znowu Warszawa, a teraz znowu fantasy. Ogólnie jeśli opowiadanie, które dzieje się w tym świecie (BOże, jak to brzmi xD), to zdecydowanie Polska, najpewniej Warszawa.
Strasznie mnie irytuje niechęć Polaków do opisywania Polski. W Anglii czy USA jest według nich fajniej, ba!, jeszcze robią np. tytuły rozdziałów po angielsku, menu angielskie i już myślą, że są tacy świetni, a co ja myślę - lepiej nie mówić. Tak samo irytują mnie angielskie adresy. Jak ktoś tak kocha angielski, to niech zachowa to dla siebie albo pisze w ogóle po angielsku, oszczędzając Polakom wstydu. To godzi w mój patriotyzm, normalnie.
TH nigdy nie przeczytałam xD. Mnie było ciężko na nich patrzeć na zdjęciach, a co dopiero czytać, że ktoś się z którymś z nich całuje (nie mówiąc już o tym, że przez pierwszy miesiąc myślałam, że Bill to dziewczyna).